Wat een bijzondere dame

Ze gaf zomaar haar pincode!

We hebben inmiddels een aardige schare fans bij WAAR in Rotterdam. Mensen die regelmatig even langskomen om paar ansichtkaartjes te kopen. Een paar molens vol humor staan er in de winkel en als het zonnetje schijnt staan er twee buiten. Zo ook vandaag.

Als mijn blik naar de deur draait, zie ik haar zitten, in de scootmobiel. Eén van onze fans. Het is een allervriendelijkste dame. Altijd keurig gekleed en dito gekapt. Niet zomaar een mevrouw, nee een dame. Ik schat een jaar of zestig. Altijd een glimlach, nooit klagen, dat de deur te smal en het stoepje te hoog is, waardoor ze niet naar binnen kan. Ik loop naar haar toe en vraag of ik de andere molens ook buiten zal zetten. Alleen die met de ansichtkaarten. Dat is voldoende. Op haar gemak en met af en toe een lachje om haar mond, zoekt zij een stapeltje bij elkaar. Als onze blikken elkaar kruisen, kom ik in actie. “Is het gelukt?” “Ja hoor. Ik vind het zo leuk om kaarten te sturen. Het zijn er twaalf.” “Dat is dan twaalf euro.” “Ik wil even pinnen.” Oei, denk ik. Dat wordt een hele operatie. “Dan zal ik u even naar binnen helpen. Zal ik uw krukken aangeven?” “Nee joh. Hier, mijn pasje. Mijn pincode is ….” Ik schrik een beetje. Ze geeft zomaar haar pas en pincode. “Wilt u echt dat ik met uw pas betaal?” vraag ik nog. “Ja hoor, haal er maar meteen €1.200,00 af”’, grapt ze.  Een beetje zenuwachtig toets ik de pincode in die de dame mij gaf. Geslaagd, lees ik in het venster. Met de kassabon en de kaarten in een zakje, loop ik weer naar buiten. “Alstublieft mevrouw, uw kaarten en de bon. “Die bon hoef ik niet.” “Maar wilt u niet even controleren of ik niet te veel gepind heb?” “Ja, zo zie je er echt uit. Gooi die bon nou maar weg. Bedankt hè. Tot de volgende keer.” “U ook bedankt mevrouw en een fijne dag.” Een beetje beduusd til ik de derde kaartenmolen weer naar binnen. Hoe kun je nou zo veel vertrouwen hebben in mensen? Zou het nooit mis gaan bij die mevrouw? Ik denk het niet. ‘t Is gek, maar bij haar ben ik daar niet bang voor. Wat een bijzondere dame. Ik zie haar wegrijden en mijn dag is goed. Zij krijgt een plaatsje in mijn galerij van mooie Rotterdamse mensen.