Verschil Feyenoord thuis en uit, verschil van dag en nacht

Beste Feyenoord-vrienden,

Vandaag werd het andermaal bevestigd: het verschil tussen Feyenoord thuis en uit is dat tussen de dag en de nacht, de hemel en de hel, de zomer en de winter, de jeugd en de ouderdom. En je weet het van tevoren, dat de onzen weer gaan labbekakken. En ook dat het groen gele gevaar al weken op de loer ligt en al vijf wedstrijden lang niet kon winnen. Alles gericht op de gehate rivaal uit Rotterdam-Zuid, die ook veel klanten trekt uit de regio Haaglanden. Ook de aanwijzing van Liesveld voor deze wedstrijd past naadloos in het scenario. De man die er persoonlijk zorg voor droeg dat niet NEC, maar Ajax onze tegenstander werd in die ridicule dubbele bekerfinale van 2010. Je weet het allemaal vooraf, je houdt er heel serieus rekening mee en dan gebeurt het ook. Selffulfilling prophecy? Nee, de situatie is niet foutief gedefinieerd en supporters hebben het bovendien totaal niet in de hand. Als het aan de trouw, de betrokkenheid en het geloof van Het Legioen af hing werd Feyenoord elk jaar kampioen.

Het is gewoon een karakterloze ploeg die veel minder trouw aan het Legioen is dan omgekeerd het geval is..

Talent is niet alleen in potentie goed kunnen voetballen en die gave door

(laten) ontwikkelen. Talent is ook geloof in eigen kunnen en een onbuigzame wil om te winnen. Mannen als Theo Laseroms, John de Wolf, Paul Bosvelt en Pierre van Hooijdonk, die met hun, mondiaal gezien, toch ietwat beperkte capaciteiten boven zichzelf konden uitstijgen en zwaar de pest in hadden als zij een keer aan het kortste end trokken.  Die stuk voor stuk een winnaarmentaliteit hadden. Die met overtuiging hun tegenstanders bij de strot grepen en niet meer los lieten tot die verslagen ineen zegen.

Martin van Geel zal daar toch eens wat beter op moeten gaan selecteren. En de nieuwe baas van de jeugdopleiding zal zich daar eveneens meer op moeten gaan focussen. Op een winnaarmentaliteit! Want goed kunnen voetballen is bij lange na niet genoeg om prijzen te gaan pakken. Met de wind in de rug van een enthousiast Legioen lukt het allemaal nog wel, maar zodra de grote teen buiten de deur wordt gestoken gaat het mis. Dit seizoen gebeurde dat maar liefst 8 keer en in de meeste gevallen werd zelfs niet gescoord. Het valt niet mee om het te constateren, maar in dit opzicht heeft Ronald Koeman ernstig gefaald. Bijna de helft van het aantal uitwedstrijden werd verloren en daar waren behalve alle toppers dus ook een aantal middenmoters bij en een clubje dat op de dertiende plaats bivakkeert, diep in het rechter rijtje. De voormalige wereldvoetballer slaagt er maar niet in om zijn ploeg ook in uitwedstrijden zodanig op te laden dat vanaf het eerste fluitsignaal de mouwen worden opgestroopt en alle zeilen worden bijgezet om de winstgevende zilvervloot op sleeptouw te nemen en naar de eigen veilige thuishaven te dirigeren. Niets van dat alles, in uitwedstrijden wordt de ene zeperd op de andere gestapeld.

Uiteindelijk werd het 2-0 en Pelle miste tot overmaat van ramp nog een penalty op de valreep. Zelfs het redden van de eer was aan dit grillige elftal dus niet besteed. Het zou ook niets meer hebben uitgemaakt.

Feyenoord heeft in de voorrondes van de Champions League helemaal niets te zoeken en ik vrees dat dit voor de Europa League evenzeer het geval zal zijn. Dat is namelijk ook al jaren zo, terwijl dat toernooi elf jaar gelden nog op zo roemrijke wijze werd gewonnen.  Daarna raakte de club in een vrije val en ging bijna ten onder aan de rente van zijn schulden.

Jorien van de Herik vertelde mij kort voor zijn ondergang  tijdens een toevallige ontmoeting in de trein nog vol trots dat hij in het begin van de negentiger jaren Feyenoord van een faillissement had gered. Hij vergat erbij te vertellen dat dit onder zijn bewind op dat moment al weer bijna het geval was. En na zijn vertrek heeft het nog lang geduurd eer Feyenoord financieel gezien de weg naar boven heeft gevonden, min of meer synchroon aan de sportieve prestaties. Mario Been bracht ons in zijn eerste seizoen naar de vierde plaats en die hopeloze dubbele bekerfinale. Zijn tweede seizoen verliep rampzalig. Nog voor het nieuwe seizoen opende zegden de spelers in meerderheid het vertrouwen in hem op. Zijn kompaan Leo Beenhakker was al eerder de laan uitgestuurd.  Na de periode B + B hebben we dus het tijdperk Van Geel – Koeman ingeluid en dat leidde in hun eerste seizoen meteen al naar de tweede plaats. Dit seizoen zijn we evenwel weer een stukje gedaald in de ranking. We zijn en blijven een subtopper en eerlijk gezegd zou ik niet weten hoe dat op korte termijn zou moeten veranderen. Ik sluit dus af zoals zo vaak met vast te stellen dat het niet anders is en dat we het ermee moeten doen. Volgende week de afrondende wedstrijd, zogenaamd om de derde en vierde plaats, maar wat mij betreft is het slechts om des keizers baard.

ForLife en ForEver

Rood-wit-zwart

Feyenoord-hart