Seizoen definitief over en uit

Beste Feyenoord-vrienden,

Terwijl heel de wereld de adem inhoudt omdat op de Krim de klok dreigt ruim anderhalve eeuw te worden teruggedraaid naar de episode 1853-1856

(Krim-oorlog) waarin ‘The lady with the lamp’ (Florence Nightingale) met haar gedreven naastenliefde geschiedenis schreef maken wij ons op voor een wedstrijd die ooit tot ‘De Klassieker’ werd betiteld. Dat was in een tijd dat Feyenoord en Ajax de absolute hegemonie in Nederland deelden en die heerschappij zelfs enige tijd over Europa en de hele verdere wereld betwistten. Helaas, die Klassieker is anno 2014 verworden tot een duelletje in de marge van de Europese krachtsverhoudingen, waar Feyenoord al jaren niet meer thuis geeft en Ajax drie dagen geleden een tweede afstraffing in successie kreeg die nog maar enkele jaren terug zeer onwaarschijnlijk zou zijn geweest. Maar waar Ajax op nationaal niveau op weg lijkt naar zijn vierde achtereenvolgende landstitel is ons dierbare Feyenoord van de twee voetbalgiganten van weleer tot mijn diepe leedwezen het verst terug gevallen. Het nu zijn einde naderende seizoen is het vijftiende van een lange reeks waarin Feyenoord definitief heeft afgehaakt voor de blinkende schaal die vele tienduizenden in vervoering had kunnen brengen op de hoofdslagader van de Rotterdamse binnenstad welke in betere tijden tot Goalsingel werd omgedoopt.

Er is de afgelopen weken veel te doen gewest om het arbitrale onrecht dat Feyenoord werd aangedaan. Ronald Koeman kon zich niet langer in toom houden, Graziano Pelle botvierde zijn frustraties op wat elektronica in de spelerstunnel van de Grolsch Veste en de Legionairs waren hevig verontwaardigd over zoveel scheidsrechterlijke benadeling van hun favorieten. Alleen de pers meesmuilde naar hartenlust. Vrij vertaald schamperde Sjoerd Mossou, naar aanleiding van Koemans verwijt dat het Rotterdamse AD het wel eens wat nadrukkelijker voor de plaatselijke trots zou mogen opnemen, dat Feyenoord vooral de hand in eigen boezem moest steken met onder meer een verwijzing naar het Italiaanse wangedrag en NAC-supporter Chris van Nijnatten vond dat er helemaal niets aan de hand was met de arbitrage. Nu kan ik mij voorstellen dat hij als NAC-fan aan de penalty die Feyenoord in Breda door Nijhuis in de slotminuut door de neus werd geboord daarbij schielijk voorbij wilde gaan, maar in en tegen Twente werd de Rotterdamse ploeg twee geheide strafschoppen onthouden, de tegenstander al in de beginfase een rode kaart bespaard en in de slotseconden een uiterst omstreden buitenspeldoelpunt in ons nadeel toegekend. Als je dan doodleuk neerkrabbelt dat er feitelijk niets aan de hand is ben je als sportjournalist toch echt de weg kwijt en zou je als krantenlezer zo je abonnement van het AD kunnen opzeggen. Mossou vindt dat zijn journalistieke neutraliteit waar het zijn stadgenoot Feyenoord betreft gewaarborgd moet blijven, maar veronachtzaamt het feit dat de Amsterdamse media, door Gerard Cox in de Feyenoord-krant destijds de Ajax-maffia genoemd al sinds jaar en dag hun clubvoorkeur op onverhulde en ongegeneerde wijze laten blijken. De volkskrant loopt daarbij als gedoodverfde kwaliteitskrant voorop, samen met de Telegraaf en treinkrant Spits, waar Ajacied Jaap Visser wekelijks zijn Ajax gezinde teksten uitkraamt. Een beetje tegengas van de kant van het in Rotterdam gevestigde AD zou dus geen kwaad kunnen, maar helaas.

Natuurlijk heeft Feyenoord onvoldoende kwaliteit in huis om op overtuigende wijze een greep naar de titel te doen, maar juist onder die omstandigheden is het niet nodig dat non-valeurs als Liesveld, Nijhuis en Serdar Gozubuyuk (de trema’s laat ik om technische redenen achterwege) de concurrentie een handje helpen. Want Feyenoord was zowel tegen NAC als tegen FC Twente veruit de betere ploeg en de overwinning werd de club niet alleen onthouden door eigen onvermogen bij de afronding, maar ook door vooringenomenheid en lafhartigheid van de arbitrage. Scheidsrechter dienen integer te zijn, ook jegens de uitspelende ploeg en dienen zich niet te laten leiden door hun onderhuidse clubvoorkeur, zoals bij Liesveld op onverholen wijze het geval is. 

De wedstrijd tegen Ajax is gespeeld en voor de zoveelste maal had de toch niet al te indrukwekkende ploeg uit het Mokumse een verlammende uitwerking op de Feyenoorders. Ondanks het grote verloop onder de spelers door de jaren heen wordt die negatieve clubcultuur (slap spelen tegen Ajax) op een of andere manier zorgvuldig in stand gehouden. Scheidsrechter Kuipers heeft in tegenstelling tot zijn collega’s Nijhuis en Gozubuyuk geen doorslaggevende rol bij de uitslag gespeeld, maar leek zich evenzeer niet aan de indruk te kunnen onttrekken niet bijster veel met Feyenoord op te hebben. Zo kende hij al in de beginfase een lachwekkende vrije schop dicht bij de zestien toe aan de spelers met de rossige outfit. Die was voor de volle 100 % onterecht toegekend en de bal had er zo maar in kunnen vliegen. Verder weigerde hij geel te trekken bij twee pittige overtredingen van Ajacieden, maar was hij er even later als de kippen bij om Clasie geel te geven voor een vergelijkbare overtreding. Ach, het maakt allemaal niet zo veel uit, ik schreef vorige week als dat dit een wedstrijdje om des keizers baard was en het had er alle schijn van dat de Feyenoorders er net zo over dachten, gezien de bitter weinige inspiratie die de ploeg ondanks de schitterende ambiance van een stampvolle Kuip kon opbrengen.

 Voor mij was vorige week het seizoen al over, de overige wedstrijden kunnen dienen ter voorbereiding van de volgende competitiejaargang.

ForLife en ForEver

Rood-wit-zwart

Feyenoord-hart