Schuitje varen, theetje drinken

Vanochtend was ik, met een bak koffie, de krant aan het lezen.

Op de achterpagina stond een advertentie over Rijncruises en zo meer. Naar Keulen of over de Noord-Hollandse rivieren. Ik had een flashback naar de late 80’s, toen ik, met mijn toenmalige partner, met een gehuurde motorboot over de Friese Meren ‘survivelde’. Hij aan het roer, met een kapiteinspet op, ik met waterkaart, koffie, ontbijt/lunch/diner, aanmeren, afmeren, touwtje vast, touwtje los, op- en afspringen, uitglijden….oh ja en klompjes hengelen bij bruggen om te betalen.
Wat een ellende. Op vage eilandjes overnachten, want aanleggen in een haventje stond gelijk aan faalangst bij Captain Iglo. Dus beter doorvaren dan uitgelachen worden, was zijn credo.

Wat heeft dit met Rotterdam te maken, hoor ik u denken.
Niks, nog niet.
Nou, in ieder geval wel één ding: ik heb die week ervaren dat ik dingen kón, dingen die ik nog nooit gedaan had en die hij, mijn partner, niet kon.
Dit is de doorslag geweest om de baan te accepteren bij Justitie, in de P.I. de Noordsingel, waar ik een kleine 10 jaar heb rondgelopen op de Ring.
En het begin van het eind van onze relatie..
En tóch ga ik het niet over Hotel Traliezicht hebben…

Nee, ik ga het hebben over een wel heel leuke vaarvakantie, met mijn weekendvriendinnetje Ineke Sluyter.
Zij woonde in het weekend en soms in de vakantie op de 13e etage in dezelfde flat, bij haar oma en opa.
Dit omdat zij in het Stadscentrum van Rotterdam woonde en buitenspelen in die jaren geen optie was daar. Ze woonde echt in het centrum, in de buurt van waar nu het Schouwburgplein is. In een woonhuis, met zolder.

Qua leeftijd zat zij tussen mij en mijn middelste zus in. We hebben samen nog een Sinterklaas intocht meegemaakt en speelden vaak buiten.
Ik herinner me dat Ineke bij fris weer vaak een sjaaltje droeg. Herkenbaar, want wanneer het buiten 10 graden of kouder was, moest ik een Siberische bontmuts op, 3 maillots en 6 paar handschoenen aan. Ongeveer..

Inekes’ ouders hadden een Kruiser. Daar gingen ze in de vakantie mee varen.
En ik mocht een keer zomaar mee!
De boot lag op de Rottemeren, ergens in de buurt van een sluisje en aan wal, op het grasveld aan de dijk, stond een grote bungalowtent, voor verblijf bij onvaarbaar weer. Ergens in de buurt van Zevenhuizen, meen ik.
Daar voetbalden we soms op het grasveld of gingen een eindje wandelen.
Ome Toon voetbalde ook mee.. een man die zijn gebit in een ‘spijkerbakkie’  bewaarde en tijdens het voetballen soms ineens stil stond, zijn wijsvinger waarschuwend opstak, zijn ene been optilde en dan een knetterende scheet liet. Voor de jongens hilarisch, voor ons meisjes weerzinwekkend.
Vlakbij was een roeibootverhuur en daar maakte ik veel gebruik van. In mijn eentje, naar het eilandje aan de overkant, om een ijsje te kopen, en weer terug.
Het klotsen van het water, het plonsen van de roeispanen en de geluiden van ruisend riet en van watervogels gaf me in die tijd al een rustgevend en gelukkig gevoel. De natuur en ik, saampies. En het monotone naar voor-naar achter van de roeibewegingen. Meditatief!

Ze hadden ook een grote ‘poedel’. Die ging mee varen en als we dan op de boot sliepen, mocht ik in de punt slapen, met de hond naast me.
Jaaaaren later begreep ik, dat die poedel dus een grote bouvier was. Ik weet niet of ik dan zo rustig had geslapen als 11 jarige met een bouvier aan mijn voeten. Bouvier stond toen gelijk aan politiehond, gevaarlijk en bijtgraag.
Maar deze was zo lief!

Als we bij een eilandje aan de Rottemeren overnachtten met de boot, gingen we voor het eten nog spelletjes doen, badminton of jeu de boules of kegelen. In het gras.
Tijdens het varen mochten Ineke en ik zonnen op het voordek. En zwaaien naar andere boten!

Eigenlijk is dit de enige vaarvakantie die leuk was, de enige vakantie ervaring óp het water waar ik met plezier aan terug denk.
En mijn herinneringen aan Ineke, mijn weekend-vriendin, waar ik fijne tijden mee heb beleefd in mijn kindertijd.

Mocht iemand mij voor mijn 2x 25e verjaardag komende week een midweek of weekend op een Rottemeers of Bergse Plas eiland cadeau willen doen, liefst inclusief roeiboot, u maakt mij er zeer gelukkig mee, en als mijn hond mee mag… perfect!