Zondag 14 mei. Vrij houden staat er in mijn agenda. Zondag 14 mei is het Moederdag. Dat is jammer voor moeder, want zondag 14 mei is de dag waarvan ik later tegen mijn kleinkinderen wil kunnen zeggen: “Opa was erbij.”

We hadden al weken naar deze dag uitgekeken. Oma kreeg nog wel een aangebrand croissantje, maar daar bleef het die dag ook bij. Opa had slecht geslapen. Hij was zenuwachtig. Om twee uur ging de radio aan. Radio Rijnmond. Jullie vader was naar zijn vrienden gegaan om daar naar de televisie te kijken. Zij wilden wel betalen voor de live wedstrijden. Ze begonnen allemaal tegelijk, om half drie. De spanning was bijna ondraaglijk. Zou het nu dan toch gaan gebeuren? In Tilburg scoorde Willem II als eerste, maar die Amsterdammers liepen er daarna met twee vingers in de neus overheen. In Rotterdam wilde het maar niet lukken. Er moest gewonnen worden. Vijf minuten voor tijd was het dan toch zover. En ja, het was ook nog de oude Dirk. Hij scoorde. Opa juichte zijn keel schor. Toen het even later afgelopen was,  sprong hij meteen op zijn fiets. Onderweg pikte hij jullie papa op. De treinen waren stampend vol en dus fietsten we het hele stuk. Onderweg passeerden wij het Kasteel. Zo heette het stadionnetje van Sparta. Het arme Sparta had nog wel gewonnen van Ado, maar het mocht niet baten. De nacompetitie werd Sparta fataal. Weer Excelsior! Maar dat wisten we toen nog niet. Het interesseerden ons ook niet. We waren op weg naar de Coolsingel. Het was druk, heel erg druk. We dronken cola, want bier mocht niet van de burgermeester. Op de grote schermen zagen  we hoe de bus tergend langzaam door de stad reed en uiteindelijk pas om acht uur ’s avonds aankwam bij het stadhuis. Grote meneren stonden te huilen. Niet omdat ze verdrietig waren, maar omdat ze zo blij waren. Blij omdat hun club nu eindelijk kampioen geworden was. Opa stond helemaal achteraan en moest op zijn tenen staan om iets te kunnen zien, maar dat gaf niets. Opa was erbij. En toen Dirk op het bordes kwam en de microfoon pakte biggelde er ook bij hem een traantje over zijn wang. Jullie papa gaf mij een stomp en we lachten. Feyenoord was kampioen.

Deel op:

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp