Just a Perfect Day

Ik loop door de glazen schuifdeuren van het Medisch Centrum Ommoord naar buiten. En kabammmm! Flashback!
Gewoon de juiste temperatuur, windsnelheid, herfstgeur, najaarszonnetje en ik ben bijna 40 jaar terug in de tijd.

Ik geloof zelfs dat deze formule van Medisch Centrum de eerste in Nederland was. Huisartsen, Fysiotherapeuten, Diëtist, Consultatiebureau, Maatschappelijk Werk.. allemaal in één gebouw.

Ik herinner me zelfs nog wat namen van huisartsen daar, dr. Brahms, dr. van Dam, dr. van Dijk.. wat is een brein toch een vreemd ding. De wachtruimte toen was een centrale ruimte met ‘vakken’, maar dat was eigenlijk niet nodig. Aan de muur hing een blok met gekleurde lampjes met de namen van de huisartsen op elk van het blokje. Als het lampje van je eigen huisarts ging branden, en jij was aan de beurt, dan ging je bij de dokter naar binnen. Sommige artsen gebruikten de intercom en hoorde je je naam door de speaker. De mijne deed dat ook gelukkig, want ik was nogal onzeker en faalangstig als kind (of toen al perfectionistisch?) en het horen van mijn naam was zeer geruststellend, zodat ik niet per ongeluk voor mijn beurt op zou staan.

In die tijd hadden we wel meer moderne dingen in de wijk. Leuke en minder leuke.
Minder leuk: de schooltandarts. Naar de tandarts gaan, oké, maar onder toezicht van 2 klasgenoten in de open wachtruimte, nadat jij eerst zelf een klasgenootje krampachtig in de stoel had zien zitten, was niet bevorderlijk om van je tandartsangst af te komen.
Elke keer probeerde ik weer te doen of ik mijn naam niet hoorde, wanneer de assistente in de klas de patientjes op kwam halen. En je wist dat je aan de beurt kwam, want de witte bus stond pontificaal midden op het schoolplein.

Wel leuk was de bibliobus. Die stond wekelijks tussen de middag op een vaste plek in de wijk, ik meen aan de Kelloggplaats, In de vierde klas (nu groep 6) had ik bijna alle B-boeken al gelezen. Ik kreeg een briefje mee van de bibliothecaresse, tevens chauffeuse van de bus, voor mijn ouders. Of zij toestemming wilden geven dat ik al uit de C-boeken kast mocht lezen. Daar stonden de Thea Beckman en Hartman boeken. En boeken uit de regenboogserie, elke kleur was een ander niveau. Toen al boeken voor grotere kinderen met leesproblemen… Ook stonden in die wand de wetenschappelijke boeken. Over het weer en het heelal en over andere volkeren en culturen.
Nog steeds ben ik een fervent lezer.

Hebben jullie wel eens gehoord van de WNF-Rangers? Nou, ik was er eentje! Al heette het toen ‘lid van de Jeugd Natuur Club’ en was het allesbehalve cool of wreed om daarbij te horen.
Met echt slecht weer zaten we in de aula van de Fridtjof Nansen school, te knippen, te lezen en te plakken. Op andere dagen gingen we eropuit. Naar de Rhoonse Grienden, een wijkwandeling met als thema: bomen, of naar het Kralingse Bos, naar de blindentuin.

En eens per jaar naar de Hortus Botanicus bij de tuinbouwschool tegenover het Rotterdamse Kralingse bos.

Zo in het zonnetje komt dit allemaal in mij naar boven. Wat ben ik blij dat ik in die tijd ben opgegroeid. Jammer dat zoveel is weggesijpeld in de 80’s en 90’s, maar wat mooi dat veel weer wordt herontdekt of opnieuw uitgevonden, op een manier die in dit tijdbeeld past. Want één ding is zeker, van lezen en kennis van de natuur en buiten zijn, wordt een mens al vroeg veel slimmer dan van Wikipedia.

Ja, ik heb in het gezondheidscentrum nog steeds een vaste huisarts! Fijn!
Ik stap in mijn auto en neurie..

Just a perfect day
Feed animals in the zoo
Then later a movie too, and then home