Hulptroepen in de Horeca

Een van de meest getroffen sectoren in deze tijd is volgens mij de horeca. Ja, ik heb het over het huidige ondernemersklimaat en wacht maar af, het gaat leuk worden.

Zeker nu het pas heel laat is gaan zomeren is het, zal ik maar zeggen, behoorlijk buffelen om de bedrijfsvoering in menig horecabedrijf goed draaiende te houden. Ik was deze week in Hoek van Holland en ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat alle strandtenten extra hun best deden om de klant te behagen. Op zich niks mis mee hoor, maar ik bedoel maar.

Zo waren we deze week ook in een restaurant aan het water waar we om 19.00 uur aanschoven op het zonnig terras. Onder de parasollen (of is het parasols?) was het goed toeven en zo met de ondergaande zon die de lucht zachtroze tot dieprood kleurde, mocht je je in een ver oord wanen.
Het was zo’n restaurant waar je je echt een welkome gast voelt. Zo’n restaurant waar je wordt voorgegaan naar je tafel en waar je nog net niet je stoel aangeschoven voelt worden. Waar niet alleen de gerechten goed op elkaar zijn afgestemd en alle warme gerechten ook worden geserveerd op voorverwarmde borden, maar waar de gerechten ook nog eens worden gepresenteerd in een mooie compositie qua kleur, vlakverdeling en lijnenspel. Elke gang een schilderij om op te eten zal ik maar zeggen.

Ja, ik hoor u al denken: ‘waar blijven die hulptroepen uit de titel nou?”
Nog even geduld, want ik probeer eerst te zorgen dat u het juiste plaatje op het netvlies hebt. En als u haast heeft, sla dan gewoon de vier volgende alinea’s over.

In dit restaurant wordt bij elke gang verteld wat er aan keur van op elkaar afgestemde lekkernijen op het bord liggen. Ik had het verrassing- viergangen menu en elke keer werd door het bedienend personeel buitengewoon bekwaam en gedetailleerd verteld wat er op mijn bord lag. Ik kan het niet zo mooi omschrijven, maar ik zal proberen om het nagerecht te beschrijven, want daar gaat het om.

Op een mooi groot rechthoekig plateau (want het woord ‘bord’ is hier niet op zijn plaats) lagen in een diagonale lijn de volgende lekkernijen:

Twee stuks, in een mooie ellips gevormde, softijs-achtige aardbeienmousse  op een bedje van gesuikerde geroosterde gebroken nootjes, drie grote glanzend zuiver ronde  afgeplatte kegels aardbeienbavarois met daar bovenop een kleine heldere halve bol donkerrode zoete aardbeiengelei. Het plateau was mooi aangekleed met een lichtrode aardbeiensaus en als contrast werd het geheel extra mooi geaccentueerd door het witte plateau, stukjes luchtige maïsgele cake, muntblaadjes en nog wat groene blaadjes waarvan ik niet meer weet wat dat was. Kortom, een plaatje!

Nu was me al opgevallen dat er ook bedienend personeel rondliep dat enorm voorkomend, gastvrij en vriendelijk was, maar (volgens mij) niet tot het ‘standaard’ bedienend personeel behoorde. Nu, met de drukte door het plotselinge goede zomerweer, waarschijnlijk ingezet voor andere taken dan waarvoor ze waren aangenomen, zal ik maar zeggen. Nogmaals; uitermate vriendelijk, gastvrij, behulpzaam en voorkomend hoor, maar ook hier geldt: ‘schoenmaker blijf bij je leest’. Een kok is uiteindelijk goed in het kok-zijn en niet noodzakelijkerwijs in het bedienen of de bedrijfsvoering, toch?

Nou, een van de ‘ik-ben-geen-bedienend-personeel’ mensen brengt het zojuist beschreven voortreffelijk mooie nagerecht. Het wordt keurig voor mij op tafel geserveerd. En op het moment dat ik verwacht dat er mooi beschreven wordt wat ik aanschouw, wordt mij een genoeglijk eten gewenst. Wanneer ik vervolgens informeer wat er nu weer voor moois wordt geserveerd is  het even stil en ik meen aan de blik in de ogen van de bediende te zien: “Dat zie je toch!”
Na deze korte stilte herpakt de zichtbaar uit het veld geslagen bediende zich (chapeau!) en meldt mij in keurige taal ‘Aardbeien met saus, meneer. Eet u smakelijk’.
Nu ik dit schrijf, heb ik er weer veel plezier in. Ter plekke hebben we er (nadat de bediende uit het zicht was) vreselijk om gelachen.

Een daggie niet gelachen is een daggie niet geleefd. Humor ligt gewoon op straat, je hoeft het alleen maar te zien en op te rapen.

Ik ga u  niet vertellen waar het was. Daarentegen adviseer ik u in deze verlate zomer eens uit eten te gaan en wellicht aanschouwt u hetzelfde. Als u gaat en er valt u niets soortgelijks op is het in ieder geval goed voor de (horeca)economie en u heeft een avondje niet zelf hoeven koken.

Eet smakelijk!