Een paar dagen geleden had ik een afspraakje met twee aardige dames. Zij kwamen mij van mijn werk ophalen om daarna gezellig iets te gaan eten in de binnenstad van Rotterdam. De dames zijn oud collega’s van mij en we vonden het leuk om weer eens bij te kletsen. Het is maar dat u het weet. Dat u niet denkt: “Wat doet die Ronald na werktijd met twee vreemde vrouwen in de horeca van Rotterdam?” We kwamen terecht in een niet al te duur en daarom druk restaurant. Er kwam wijn en bier op tafel en de oude koeien werden vrolijk uit de sloot getrokken. Toen mijn eerste glas leeg was, werd mijn aandacht getrokken door het stel dat aan een tafeltje naast ons zat. Het was een oudere heer. Ik ben slecht in leeftijden, maar hij was overduidelijk een stuk ouder dan ik. Laten we het er op houden dat hij achter in de vijftig was en daar komt hij dan nog goed mee weg. Tegenover hem zat een keurig verzorgde dame. Een stuk jonger dan hij, maar ook weer niet zo heel jong. Ik houd het er op dat ze ongeveer van mijn leeftijd was. Hij had zijn handen om die van haar gesloten en keek haar smoorverliefd aan. Het was bijna aandoenlijk om te zien. Ik was het gesprek aan ons eigen tafeltje inmiddels kwijt. Ik kan er niets aan doen, maar op zulke momenten gaat de fantasie met mij aan de haal, zeker als ik ook nog eens wat alcohol in mijn bloed heb. Ik vraag mij af waarom die twee zo verliefd zijn en waarom zij juist in dit restaurantje zitten. Hebben zij iets te vieren? Zijn zij vijfentwintig jaar getrouwd? Volgens mij niet, daar waren ze veel te klef voor. Na zo veel jaar huwelijkse trouw zijn de vlinders wel gevlogen, dacht ik zo. Is hij directeur en zij secretaresse en heeft hij haar eindelijk zo ver dat ze na werktijd met hem mee gaat? Maar als je je wilt uitsloven voor je secretaresse, dan ga je toch niet naar zo’n volksrestaurant als dit? Of hij moet een directeur zijn van een wel heel lullig bedrijfje. En wat heeft hij dan tegen zijn vrouw gezegd? Met overwerk kan je in deze tijd van recessie toch niet meer aankomen bij moeders de vrouw? Misschien maakt het hem allemaal wel niets meer uit, omdat zijn huwelijk toch al jaren geen klote meer voorstelt en wil hij wel eens bewijzen dat hij nog wel degelijk meetelt. Of zouden ze elkaar gevonden hebben via een dating-site? Misschien is hij gewoon een eenzame vrijgezel die een bureau heeft gebeld voor een avondje gezelschap met een lieftallige dame en sluiten ze de avond straks nog even gezellig af, bij hem thuis.
Het vlees en de friet worden opgediend en ik bestel nog een biertje Mijn tafelgenootjes nemen fris. Het eten is lekker en we hebben plezier. We maken het niet zo laat en delen de rekening door drieën. We wandelen naar het station, alwaar wij met een paar zoenen op de wang afscheid van elkaar nemen. Het was gezellig en dat moeten we nog eens doen. Als ik in de trein zit denk ik nog even aan het stel naast ons. Het blijft mij bezig houden. Bij Vlaardingen Oost vraag ik mij ineens af wat de rest van het restaurant van ons tafeltje gedacht zal hebben. Eén iets te luidruchtige, kale man van middelbare leeftijd met twee mooie vrouwen aan een tafeltje. Hoe zit dat?