Ik keek er reikhalzend naar uit; Diana Ross in Ahoy bewonderen. Op zaterdag 12 juni 1982 ging ik opgetogen naar het Rotterdamse sportpaleis om dan eindelijk deze diva live mee te maken.Thuis had ik al nagenoeg alle lp’s van haar en zij had muzikaal mijn hart gestolen. Nu kreeg ik dan de kans om het allemaal zelf mee te maken. Ik had mijn uiterste best gedaan om zo dicht mogelijk bij het ronde podium, in het midden van Ahoy, plaatsen te bemachtigen. Dit was best wel gelukt. Ik zat op de 12e rij en zo zou ik er zeker van zijn dat ik alles goed kon volgen.Enthousiast betrad ik de arena en ging er maar eens goed voor zitten. Het moment was daar en Diana betrad het podium en werd met een staande ovatie ontvangen. Een wervelend optreden volgde en er werd met volle teugen genoten. Het was in feite een grote medley van haar hits. Zelf had ik toch een klein fototoestel mee naar binnen gesmokkeld en ik probeerde zo goed als het kon stiekem foto’s te maken. Het uiteindelijke resultaat liet duidelijk te wensen over, maar ik had en heb toch mijn eigen memorabele foto’s. Het was echt genieten en het publiek werd meegevoerd in een muzikale belevenis en natuurlijk ontbraken de grote hits van haar niet.
Na zo’n 40 minuten verliet Diana het podium en een ieder dacht dat het pauze was. Niets was minder waar. Even later gingen de lichten in Ahoy aan en stond iedereen elkaar verbouwereerd aan te kijken. Was dit een grap? Was dit een foutje? Neen, het concert was over. Dit kon niet waar zijn en het publiek liet duidelijk haar ongenoegen blijken. Een ieder ging in eerste instantie nog uit van het feit dat per abuis de lichten waren aangedaan en dat het toch een pauze zou zijn. Niemand had dus de intentie om het sportpaleis te verlaten, maar na een tiental minuten werd het toch duidelijk dat de diva niet meer het podium zou betreden. Morrend en teleurgesteld verlieten de bezoekers Ahoy en een ieder sprak zijn of haar ongenoegen uit over dit wel hele korte optreden. Mensen hadden een hoop geld betaald voor een kaartje en dan verwacht je dit zeker niet. Achteraf zou blijken dat Diana op dat moment een relatie had met een arts in Parijs. Zij was zo verliefd dat zij het optreden in Rotterdam even snel wilde doen. Terwijl de mensen nog in Ahoy zaten te wachten op haar terugkeer, zat mevrouw al in een privévliegtuig vanaf Zestienhoven op weg naar Parijs om maar weer zo snel mogelijk bij haar geliefde te zijn.
Op zondag 13 juni gaf zij nog een concert in Ahoy en dit concert ging, voor zover ik begrepen heb, op dezelfde wijze. De media sprak die maandag over schande en liet geen spaan van haar heel, want dit kon zij absoluut niet maken. Het escaleerde zo ver dat zelfs de platenmaatschappij zich er mee ging bemoeien en de zangeres werd zelfs op het matje geroepen. Mevrouw Ross bood een soort van excuses aan en beloofde bij haar volgende bezoek aan Rotterdam alles dubbel en dwars goed te maken. Toch bleef deze bijzondere performance haar lang achtervolgen. Met gemengde gevoelens werd in 1985 gereageerd op het feit dat de zangeres maar liefst vijf keer zou optreden in Ahoy. Veel mensen zaten in dubio, want een ieder was toch wel bevreesd om een duur kaartje aan te schaffen voor een optreden van misschien wel weer een minuut of veertig.
Ze kreeg het voordeel van de twijfel. Natuurlijk had zij enorm gescoord met o.a. haar legendarische concert in 1983 in Central Park te New York. Menigeen zal zich nog de beelden herinneren dat zij in de stromende regen blijft doorzingen. Ook speelde natuurlijk haar deelname van het nummer “We Are The World” mee. Dit nummer kwam in maart 1985 in de Nederlandse hitlijsten en stond negen weken op nummer 1. Dankzij deze wapenfeiten kreeg de zangeres inderdaad in oktober 1985 vijf keer het sportpaleis gevuld. Zij had eerder beloofd dat zij haar beschamende concerten van 1982 zou goedmaken en dat deed zij met furore. Wederom had ik prima plaatsen weten te regelen en het was nu bijna twee uur genieten van Ross. Perfecte show en een muzikaal hoogstandje. Het Nederlandse publiek staat bekend als enthousiast en er was dan ook een enorme interactie tussen de zangeres en de mensen in de zaal. Dit was de zangeres zoals we haar kenden en wilden zien en horen. Zij had op grandioze wijze haar schuld aan het Rotterdamse Ahoy ingelost.
Haar laatste optreden in het sportpaleis was op 19 mei 2007 en in oktober 2009 was zij nog bij Symphonica in Rosso in Arnhem de prima donna . Zelf heb ik het genoegen gehad om de charismatische zangeres een paar keer persoonlijk te mogen ontmoeten en als ik dan begon over haar optredens in Rotterdam, dan werd handig van onderwerp gewisseld, want 1982 is toch een smet op haar indrukwekkende carrière. De eerste keer was tijdens en na een optreden van haar in Caesars Palace in Las Vegas. Hier reageerde zij heel enthousiast toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam, maar toen ik vertelde dat ik ook haar optreden in 1982 had bijgewoond, ging de dame heel snel op een ander onderwerp over. Dat de Nederlandse fans bij haar hoog in het vaandel staan, blijkt wel uit het volgende. In 1999 was ik, als freelance journalist, voor MTV in New York om verslag te doen van de uitreiking van de MTV Video Music Awards. Bij de rode loper probeerde ik zoveel mogelijk sterren voor mijn recorder te krijgen. Je staat daar met een heleboel journalisten en fotografen en dat is een grote heksenketel. Uiteindelijk arriveerde Ross en alle media waren gelijk op haar gericht. Zij stopte echter nergens en liep met rasse schreden naar de ingang. Zij had geen zin in interviews of het poseren voor de fotografen. Ze kwam nu bij mij in de buurt en onder het mom ‘wie niet waagt, wie niet wint’, schreeuwde ik “Mrs. Ross will you say something to the Dutch fans?” Niet alleen tot mijn grote verbazing, maar tot ieders verbazing stopte ze en liep ze naar mij toe. Opnieuw stelde ik de vraag en hield de recorder voor haar neus. Zij nam de tijd en begroette mij en sprak vervolgens een boodschap voor haar fans in Nederland in. De opname heb ik vanzelfsprekend nog.
Zo zal ons land en zeker Rotterdam altijd in haar geheugen blijven. Hopelijk komt er een dag dat zij nog een keer haar opwachting zal maken in ons Ahoy!