Gedicht: Herst in Rotterdam

Herst in Rotterdam

Mijn stad,
nu is het er koud.
De mist trekt op en de blaadjes vallen,
de straten voelen oud.

Ik kijk in de verte,
vanaf dat gebouw op Zuid.
Richting die witte brug,
eronder vaart die schuit.

Genieten van mijn mistige stad,
trots en fier sta ik op.
Want ook ik werk er hard aan,
met mijn mooie job.

Ik zie weinig mensen lopen,
men vindt het erg koud.
Gepakt in dikke jassen en een sjaal,
van hun krijg ik het benauwd.

Een Rotterdammer kan er tegen,
de gure kou van die zee wind.
Zelfs ik liep vroeger in korte broek,
en ik was nog maar een kind.

Laat mij maar rondlopen,
weinig warms aan.
Mijn stad is mijn verwarming,
zie deze Rotterdammer maar eens staan.