Feyenoord stelt teleur

Beste Feyenoord-vrienden,

Laat ik maar met het meest positieve constatering beginnen. De forse nederlaag van hedenmiddag was enigszins geflatteerd. Maar daarmee houdt het positivisme op. Want de verdediging bleek weer zo lek als een mandje en de aanval schoot nog geen deuk in een pakje boter. We hebben sinds de zomerperiode een flinke veer gelaten, vooral op het middenveld. Feyenoord is er niet in geslaagd het verlies van El Ahmadi en in mindere mate Bakkal afdoende op te vangen. En tot overmaat van ramp komt daardoor Clasie ook minder goed uit de verf.  Feyenoord haalt dit seizoen veel meer de puntjes op bij de kleintjes en laat het in de topwedstrijden lelijk liggen. Alleen tegen Ajax thuis werd te nauwer nood een nederlaag voorkomen, maar tegen Vitesse (onverdiend, maar ja), PSV en vanmiddag FC Twente ging het dus hopeloos mis. Er werd in de 180 minuten voetbal tegen dit trio zelfs geen goal gescoord: doelsaldo nul voor en zeven tegen. AZ doet het als weggekwijnde topper nog veel slechter dan ons, maar daar hebben we verder geen boodschap aan. Het gaat ons niet meer naar den vleze. Vorig seizoen haalden we in deze vier wedstrijden (Vitesse, PSV en Twente uit, alsmede Ajax thuis) 9 punten, nu slechts 1 schamel puntje.

Ik heb al eens meer in deze column opgebiecht dat een nederlaag van Feyenoord mij anno 2012 minder raakt dan voorheen het geval was. In mijn storm en drang leeftijd kon ik nog wel eens wakker liggen als ons dierbare Feyenoord weer eens had verzaakt, maar die tijd ligt toch wel ver achter ons. In  de loop der tijd raak je eraan gewend dat we ver zijn terug gevallen in de Nederlandse ranking, laat staan internationaal gezien. En juist om dat laatste kan ik de resultaten van Feyenoord tegenwoordig aardig relativeren. Want zelfs nadat we afgelopen seizoen op de tweede plaats finishten slaagden we er niet in om ‘Europees’ te halen. Noch de Champions League, noch de Europa League. Dus hoeven we ons daarop niet blind te staren.

Tijdens mijn militaire dienstplichttijd woonde ik (1969) een wedstrijd tegen FC Twente in het Dieckman Stadion bij. Feyenoord had een dream team met spelers als Israel, Laseroms, Van Hanegem, Hasil, Wim Jansen, Coen Moulijn, Ove Kindvall en Henk Wery. We zouden dat seizoen de Europacup winnen en daarna ook nog de Wereldbeker. In de laatste minuut kwam FC Twente alsnog langszij nadat Kindvall (wie anders dan mijn meest favoriete Feyenoorder aller tijden!) kort voor rust 0-1 had gescoord uit een kopbal. Die kopbal kwam weer voort uit een corner, een kunst die toen nog wel werd verstaan.  Maar zelfs als de hele wedstrijd nu alleen nog maar uit corners voor Feyenoord zou bestaan werd er nog niet uit gescoord. Het lijkt werkelijk nergens naar. En tegen het einde van de wedstrijd werd Koetje toegezongen dat hij zijn rotzooi maar moest meenemen. Ook dat was in 1969 wel anders. Het hele stadion sidderde voor het machtige Feyenoord en de 1-1 werd na afloop gevierd alsof de Tukkers de Europacup hadden gewonnen,

maar die palmares hebben de Tubanten nog nimmer in de wacht kunnen slepen. Eens leken zij daar dichtbij nadat de uitwedstrijd van een dubbele UEFA Cup – finale met 0-0 in Moenchen Gladbach werd afgesloten. Maar thuis in het veilig gewaande Dieckman gingen de Tukkers alsnog met 1-5 de bietenbrug op. Dat was toentertijd een hard gelag, maar de tijden zijn veranderd. FC Twente is nu een Nederlandse topploeg en Feyenoord in sportief opzicht een subtopper. Het is niet anders en het einde van dit Jan Salie tijdperk is nog niet nabij. Elke keer als we een paar leuke toppers in huis hebben worden die weer weggekocht en ergo, tegenwoordig ook door een club als FC Twente.  Van Hanegem merkte enkele jaren geleden op dat wanneer Feyenoord zijn talenten bij elkaar kon houden vanzelf een zeer kansrijke kampioensploeg zou ontstaan. Maar helaas, het arsenaal aan talenten lijdt ieder jaar weer aan erosie en dus ontstaat er een soort Sisyphus arbeid, waarbij telkens als de piek van de berg bijna is bereikt de rots voor de arme martelaar te zwaar wordt en deze door zijn vermoeide armen glippend jammerlijk weer naar beneden rolt.

Nog even dit. Het is bijna paranormaal zo makkelijk als PSV uit de bekerloting tevoorschijn springt. Alweer een amateur waar wij uit  moeten naar Heerenveen. Van de laatste 6 keer dat we Heerenveen sinds het jaar van Cruijff en Gullit (1983-1984) ontmoeten was dat 5 keer Friesland. Diezelfde verhouding geldt voor PSV, die ook 5 van de laatste 6 keren thuis mocht aantreden tegen Feyenoord.

We zullen het ermee moeten doen.

ForLife en ForEver

Rood-wit-zwart

Feyenoord-hart