Het ziet er niet uit

Tis wat, die KNVB-beker. De 17 miljoen bondscoaches, die Nederland rijk is, kunnen wel schieten op de voetbalbond, maar maandagochtend stonden vijftigduizend Rotterdammers in de stromende regen voor dat ding te juichen. De Coolsingel was een uitzinnige zee van mensen. Alhoewel rood en wit Feyenoords kleuren zijn, waren de meesten zwart gekleed. Het zal met het weer te maken hebben gehad, maar de euforie kende geen grenzen. De clubliefde ook en dat is vreemd, want zo goed gaat het niet met het voetbal.

Voetbal is technisch en tactisch gezien misschien wel de mooiste sport. Op papier dan. In de praktijk is het voetbal uitgegroeid tot één van de meest corrupte bezigheden van de laatste decennia. Omkooppraktijken passen wellicht in de tijdgeest, maar vermakelijk is anders en daarom gaat het toch bij het spelletje. Voetbal is amusement, maar het hedendaagse spel ergert mij. Het is jaren geleden dat ik een hele wedstrijd heb uitgezeten. Af en toe kijk ik nog naar een samenvatting. Ik heb geen abonnement op een voetbalzender. Op het internet zijn er talloze illegale (gok)sites, maar – ook al is het gratis – ik kijk er niet naar.

Als je onder de rook van de Kuip geboren bent, maakt Feyenoord deel uit van je DNA, maar ik heb betere dingen te doen dan mij op te winden over de geperverteerde mentaliteit van spelers die zich gedragen als verwende balletdansers. Door niet te kijken wapen ik mij tegen de grenzeloze irritaties over de zinloosheid van schwalbes en het groteske gejuich na het maken van een doelpunt. De gesimuleerde blessures en de ongebreidelde matennaaierij. De zeldzaamheid van tweebenige spelers. De incompetente scheidsrechters en het nodeloos uitblijven van de technologische ondersteuning ten bate van foutloze arbitraire beslissingen. Megalomane clubbestuurders en malafide makelaars van voetballers die onbelemmerd hun zakken kunnen vullen.

De extreme financiële wanverhoudingen. Voetballertjes die drie ton per week (!) verdienen. Spaanse clubs die een half miljard in de min mogen. De diffuse regelgeving waardoor het ene land wel en het andere land niet aan de bak komt en steeds dezelfde ploegen aan de top staan. De clandestiene overheidssteun en de torenhoge kosten van de massale politie-inzet met als gevolg dat de Hermandad niet meer aan haar eigen taak toekomt. Het primitieve gedrag van de zogenaamde supporters die met halfslachtige maatregelen niet in toom worden gehouden en hun fascistoïde lusten kunnen botvieren op van alles en nog wat.

Ik hou liever mijn bloeddruk op peil dan tot vervelens toe geconfronteerd te worden met matchfixing en andere vormen van machtsverstrengeling waarom de FIFA bekend staat. Of het gedogen van doping, homofobie en censuur, zoals tijdens het laatste WK. De dominante aanwezigheid van de exponenten van het grootkapitaal, zoals Coca Cola, McDonalds en Gazprom (!), zodat je tijdens een wedstrijd gedwongen bent ruim een uur naar reclames te kijken. Of het oeverloze gezeik over kunstgras door oude mannen op de televisie. Kunstgras ziet er niet uit.

Nu heeft Feyenoord na jarenlang geploeter weer een beker. Gefeliciteerd zou ik zeggen, maar waarmee eigenlijk? ‘We gaan Europa in’, zeggen de fans, een groep die nu niet bekend staat om haar liefde voor integratie op het oude continent. En dan? Dan winnen of verliezen we. En dan? Verlies nemen we en overwinningen worden gevierd. De uiteindelijke beloning is dan een ordinaire zuippartij.

Ik wacht het niet af. Ik word wel een keertje lazerus zonder kampioen te zijn.

© IJsbrand Flamminga