Archief van de maand: augustus, 2013

Beste Feyenoord-vrienden,

Vandaag weer eens Ajax-Feyenoord, ooit een klassieker genoemd. En dat is in de volksmond zo gebleven. Tot aan de dag van vandaag. Feitelijk is het allang geen klassieker meer, maar meer een kat-en-muis-spel waarbij ons dierbare Feyenoord helaas de muis is. Eerverleden jaar was dat eindelijk weer eens niet zo, in Amsterdam werd het 1-1 waarbij Ajax goed wegkwam en in de Kuip was een ontketende Guidetti bijna in zijn eentje verantwoordelijk voor de afgetekende 4-2 zege. Daarbij was het tweede doelpunt van Ajax (Bulykin) nog een cadeautje van de blunderende doelman Mulder, die veel te lang wachtte met het wegschieten van de bal en dus met het hervatten van het spel. De bekende en veel te jong overleden variétéartiest Tom Manders (Doris, 1921-1972) zong ooit een liedje over de klassieker. Dat ging als volgt: Wie wordt er dit seizoen, de voetbalkampioen, Ajax of Feyenoord, wie heeft er deze keer, de hoogste voetbal eer, Ajax of Feyenoord, wie zal het wezen wie zal het zijn, de club van Pietje Keizer of de club van Coen Moulijn? In mijn jongere tijd was het inderdaad nauwelijks te voorspellen wie er als winnaar uit de strijd zou komen en Feyenoord heeft zelfs qua behaalde landstitels in het betaalde voetbal even voor gelegen op Ajax, toen in 1965 als betaald voetbalorganisatie de derde schaal naar De Kuip werd gehaald. Zelfs toen daarna voor Ajax het tijdperk-Cruijff aanbrak was Feyenoord met wereldspelers als Van Hanegem, Jansen, Israel, Moulijn en Kindvall nog vaak de evenknie of zelfs doeltreffend bestrijder van het zo vaak met een zekere hysterie bezongen Ajax-spel. Tijdens het seizoen 1968-1969 versloeg Feyenoord de Mokumse aartsrivaal zelfs twee maal in de residentieloze hoofdstad (0-1 voor de competitie, doelpunt Henk Wery en 1-2 voor de beker, doelpunten Ove Kindvall). Het jaar erop kwam Ajax in Mokum zeer goed weg met een uiterst onverdiend en omstreden 3-3 gelijk spel (waarbij Feyenoord meerdere malen door de scheidsrecht werd genaaid en toen moest Liesveld toch nog geboren worden, hetgeen op 10 mei 1973 in Waverveen, onder de rook van Amsterdam, gebeurde). Nog een jaar later besliste Feyenoord de strijd om de titel  in het Olympisch Stadion met een schitterend 1-3 zege waarbij Kindvall eenmaal en Dick Schneider twee maal scoorde. Ja ja, DAT waren nog eens tijden.

Inmiddels is de voormalige klassieker al bijna aan de rust toe en ondanks een voortvarend begin(0-1) is de reguliere voorsprong van Ajax al weer een feit (2-1). Ook de scheidsrechter  heeft zich ingevolge een oude traditie tegen ons gekeerd of misschien moet ik schrijven pro Ajax opgesteld, Vormer raakte zijn tegenstander niet eens bij de vermeende strafschop, een elfmeter cadeautje van Kuipers. Bij al dit geweeklaag bekruipt mij niettemin toch een beetje een Calimero gevoel, want het ligt natuurlijk niet alleen aan de twijfelachtige arbitrage. We zijn dit seizoen gewoon verschrikkelijk slecht begonnen. In de nu voorbije eerste helft schitteren  Nelom, Vilhena en Clasie in verstoppertje spelen. Die spelers zijn in en door de euforie van voorgaande seizoenen kennelijk danig overschat. En in een sinds bijna veertig jaar bestaande traditie laten we het natuurlijk uitgerekend tegen Ajax weer eens lelijk afweten. Gerard Cox eiste in zijn tijd als columnist voor de Feyenoord-krant dat het kalk van de krijtlijnen aan de tweede ring zou kleven, maar daar is juist tegen de vroegere sportieve aartsrivaal al decennia lang geen sprake meer van, behoudens een enkele uitschieter.

Ook in de tweede helft heeft Feyenoord geen potten kunnen breken. We zijn gewoon niet goed genoeg. Technisch niet, tactisch niet en vooral ook mentaal niet. Ajax is en blijft de Angstgegner bij uitstek voor Feyenoord en dat zal wellicht nooit meer veranderen, want het is al zo sinds mensenheugenis, in ieder geval sedert het einde van het gouden tijdperk, waarin we drie titels, 1 nationale beker, 2 Europacups en een wereldbeker wonnen. We zijn natuurlijk ook financieel niet in staat aan onze onderliggende positie iets te veranderen, tegenwoordig ‘versterkt’ onze club zich met spelers als Jhon van  Beukering, Wesley Verhoek en nu weer Armenteros. Dat schiet natuurlijk ook niet op!  En wat de wedstrijd van hedenmiddag betreft: zelfs nadat Ajax in de tweede helft nolens volens de teugels liet vieren waren we niet in staat een deuk in een pakje Ajax-boter te schoppen. Hoe we ooit nog eens in  Amsterdam zouden moeten winnen is mij dus een volslagen raadsel, maar dat zal wel niet alleen voor mij gelden. Dat was het dan weer voor vandaag, het zit er gelukkig op!.

Drie gespeeld, nul punten, alweer een negatief record verbroken! Wat een deceptie!

ForLife en ForEver

Rood-wit-zwart

Feyenoord-hart