Gedicht: Mist in Rotterdam
Daar ga ik dan vroeg in de morgen,
in die waterige kou naar het werk.
Op de Maashaven zag ik alleen iets,
tot op tien meter voor me.
Lees meer
Archief van de maand: november, 2012
Sinterklaas
Vol verwachting klopt hun hart. De kou trotserend en zich schor zingend, uren wachtend op de goed heiligman. Het is weer zover.. De Sint is in aantocht. Door de mist komt de boot langzaam in zicht en geeft via zijn hoorn aan dat we er aan komen. Menig kinderhand wordt gevuld met strooigoed als de Pieten aan wal komen vanaf de boot. Glunderende gezichtjes als het rode gevaarte in beeld komt. Een nog grotere glimlach als hij even een handje geeft en vraagt hoe het met ze gaat. . Langs een lange rij uitgedoste kinderen vervolgt de goede man zijn pad naar het podium en ondertussen tovert de cd-speler allerlei nieuwe Sinterklaas liedjes uit zijn boxen. Hij wordt verwelkomd door een plaatselijk figuur, die altijd blij is dat ze hem mogen ontvangen en dat de Sint hen weer vereerd met zijn bezoek. De oude man zegt dan weer op zijn beurt, het heel erg fijn te vinden zo te ontvangen mogen worden en tegen de kinderen verteld hij dat de schoentjes weer bij de centraleverwarming kunnen worden gezet. Verlanglijstjes mogen weer zorgvuldig worden vol gezet met de meest uit één lopende cadeautjes. En als ze heel lief zijn geweest mogen ze die avond wel wat uurtjes langer opblijven. Dan mogen er wat kindjes op schoot bij de Sint en als ze niet te verlegen zijn een liedje zingen. Binnen een mum van tijd staan er tientallen gillende kinderen op het podium en vele ouders die zich verdringen en proberen om een foto met hun mobieltje te maken. Dan moet de Sint weer verder en wordt hij op het paard geholpen. Valt allemaal niet me met een jurk aan onder die mantel. Na enig getrek en gesjor zit de beste man goed en vervolgd de stoet naar andere plekken die hij nog moet aan doen. Er zullen mensen zijn die het helemaal niets vinden, dat Sinterklaas gedoe. Weggegooid geld, racisme, bedriegerij, volkshysterie, noem maar op… Maar mensen, wat is er toch mooier als je die kinderbekjes ziet die nog onbedorven geloven in deze oude traditie.. Ik denk dat de meeste Nederlanders er weer ondanks de recessie een ongelooflijk leuk en duur feest van gaan maken. Want ach…, voor je pensioengat kan je de rest van het jaar ook nog wel sparen. Voor diegenen die het niet voorbij laten gaan, wens ik een hele leuke 5 december toe en als u toevallig de goede man met zijn gevolg wilt ontmoeten dan weet ik wel waar u moet zijn….
Hoogsmachtend hoofdpiet intocht Charlois.
- Sint en Piet in Charlois
Gedicht: Warm op Zuid
Warm op Zuid Lees meer
Gedicht: Herst in Rotterdam
Herst in Rotterdam
Uitblinker Pelle steelt de show
Beste Feyenoord-vrienden,
Ongetwijfeld ben ik niet de enige die steeds meer onder de indruk komt van Graziano Pelle. Wat hij vanmiddag tegen de Limburgse bokkenrijders uit Kerkrade weer liet zien was gewoon van hele grote klasse. Vreemd toch dat die man niet eerder zo nadrukkelijk uit de verf is gekomen dan nu bij ons dierbare Feyenoord het geval is. Hij ontpopt zich in de Heilige Kuip als een klasse voetballer die nu al node zal worden gemist als hij eens moet verzuimen wegens een schorsing, blessure of anderszins. Binnen 20 seconden liet hij de tribunes trillen en beven van extase na het scoren van alweer een wereldgoal. Eentje van nagenoeg dezelfde schoonheid als enkele weken geleden in de klassieker tegen de Mokumse tegenstrevers. Toen helemaal aan het eind van de wedstrijd, nu in het zeer prille begin.
Het was De Vrij die verdienstelijk inschoof vanaf de laatste linie, de bal kwam via Janmaat bij Pelle terecht. De Italiaan ontdeed zich bijzonder handig van een kluwen spelers met een geel shirtje aan en haalde verwoestend uit. Filip Kurto was kansloos bij het ziedende schot dat hoog in de kruising eindigde, volstrekt onhoudbaar. Feyenoord bleef aandringen, maar het was Roda dat behoorlijk tegen de verhouding in tegen scoorde na talmen van onze verdediging. Die linie gaat langzamerhand grote zorgen baren, want de ballen vliegen bij ons als warme broodjes tegen het net. Nu al 18 goals tegen in 12 wedstrijden, dat is naar Feyenoord -maatstaven veel te veel. Wel gaat het scoren ons geleidelijk steeds beter af, 23 goals inmiddels mede dankzij die 5 van vandaag.
Pelle bleef fantastisch spelen, met straatlengte de beste speler van het veld. Hij stak dan ook ver boven zijn ploegmaatjes uit, waarvan een aantal het er lelijk bij laten zitten. Joris Mathijssen, Bruno Martins Indi, Lex Immers (zeer zwak ondanks zijn doelpunt) en eigenlijk ook weer Kostas Lamprou. Je houdt als supporter je hart vast op de momenten dat de (te) kleine Grieks doelman zijn hok uit moet komen om de bal te vangen. Twee keer liet hij zich weer verschalken waar hij meer preventief werk had kunnen verrichten en in grotere wedstrijden kan dat behoorlijk veel punten gaan kosten. Maar Roda was te zwak om het Feyenoord structureel moeilijk te maken ondanks de twee goals die met hoge ballen werden afgedwongen.
Immers grossiert in het missen van kansen en vanmiddag was het zelfs te veel gevraagd om vanaf elf meter te scoren. Zijn zwakke inzet was een gemakkelijke prooi voor Kurto. Maar hij liet veel meer mogelijkheden onbenut, waarvan er tenminste een nog moeilijker was te missen dan vanaf 11 meter. Het enige wat je rossige Hagenees wel moet nageven is dat hij keihard werkt. Het zou echter mooi zijn indien hij eens wat meer kansen ging verzilveren dan de zeven die hij tot op heden in het mandje heeft liggen. Meteen toen Pelle een kwartier voor tijd zijn plaats moest afstaan aan Anass Achahbar was het aanvallend eigenlijk wel gedaan met de koopman. De bal werd voorin niet meer vastgehouden en hoge voorzetten zijn aan dreumes Achahbar sowieso niet besteed.
Het Legioen volgde de wedstrijd met grote gretigheid. Het enthousiasme, de inzet en de doelpunten, zij waren alle drie voorhanden en dat maakte de wedstrijd voor de toeschouwers zeer enerverend. Uiteindelijk gaf de klasse van Feyenoord toch de doorslag en moesten de Limburgse jagers de vlag strijken. Irritant was weer de falende Braamhaar. De doelman van Roda had er af gemoeten wegens hands buiten de zestien , terwijl de strafschop en rode kaart die ongeveer tien minuten later vielen nooit gegeven hadden mogen worden. Aangezien de pingel werd gemist kwam de zaak toch weer in balans. Ik ben zeer benieuwd .
De regelmatig falende arbiter had voor de camera geen verklaring voor diens optreden . Hij deed het voorkomen alsof hij dus Roda JC had benadeeld, maar niets is minder waar. Hij ging volledig voorbij aan het handsbalincident van doelman Kurto. Maar dat zijn we wel gewend, dat voor de beeldbuis Feyenoord er nooit al te best vanaf komt. Bij teletekst doet men daar dapper aan mee. Er wordt met geen woord gerept over de moedwillige handsbal, wat dus al tot rood en een strafschop had tot gevolg had moeten hebben. Wel uitgebreid over de onterechte rode kaart en penalty.
Forlife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart
Just a Perfect Day
Ik loop door de glazen schuifdeuren van het Medisch Centrum Ommoord naar buiten. En kabammmm! Flashback!
Gewoon de juiste temperatuur, windsnelheid, herfstgeur, najaarszonnetje en ik ben bijna 40 jaar terug in de tijd.
Ik geloof zelfs dat deze formule van Medisch Centrum de eerste in Nederland was. Huisartsen, Fysiotherapeuten, Diëtist, Consultatiebureau, Maatschappelijk Werk.. allemaal in één gebouw.
Ik herinner me zelfs nog wat namen van huisartsen daar, dr. Brahms, dr. van Dam, dr. van Dijk.. wat is een brein toch een vreemd ding. De wachtruimte toen was een centrale ruimte met ‘vakken’, maar dat was eigenlijk niet nodig. Aan de muur hing een blok met gekleurde lampjes met de namen van de huisartsen op elk van het blokje. Als het lampje van je eigen huisarts ging branden, en jij was aan de beurt, dan ging je bij de dokter naar binnen. Sommige artsen gebruikten de intercom en hoorde je je naam door de speaker. De mijne deed dat ook gelukkig, want ik was nogal onzeker en faalangstig als kind (of toen al perfectionistisch?) en het horen van mijn naam was zeer geruststellend, zodat ik niet per ongeluk voor mijn beurt op zou staan.
In die tijd hadden we wel meer moderne dingen in de wijk. Leuke en minder leuke.
Minder leuk: de schooltandarts. Naar de tandarts gaan, oké, maar onder toezicht van 2 klasgenoten in de open wachtruimte, nadat jij eerst zelf een klasgenootje krampachtig in de stoel had zien zitten, was niet bevorderlijk om van je tandartsangst af te komen.
Elke keer probeerde ik weer te doen of ik mijn naam niet hoorde, wanneer de assistente in de klas de patientjes op kwam halen. En je wist dat je aan de beurt kwam, want de witte bus stond pontificaal midden op het schoolplein.
Wel leuk was de bibliobus. Die stond wekelijks tussen de middag op een vaste plek in de wijk, ik meen aan de Kelloggplaats, In de vierde klas (nu groep 6) had ik bijna alle B-boeken al gelezen. Ik kreeg een briefje mee van de bibliothecaresse, tevens chauffeuse van de bus, voor mijn ouders. Of zij toestemming wilden geven dat ik al uit de C-boeken kast mocht lezen. Daar stonden de Thea Beckman en Hartman boeken. En boeken uit de regenboogserie, elke kleur was een ander niveau. Toen al boeken voor grotere kinderen met leesproblemen… Ook stonden in die wand de wetenschappelijke boeken. Over het weer en het heelal en over andere volkeren en culturen.
Nog steeds ben ik een fervent lezer.
Hebben jullie wel eens gehoord van de WNF-Rangers? Nou, ik was er eentje! Al heette het toen ‘lid van de Jeugd Natuur Club’ en was het allesbehalve cool of wreed om daarbij te horen.
Met echt slecht weer zaten we in de aula van de Fridtjof Nansen school, te knippen, te lezen en te plakken. Op andere dagen gingen we eropuit. Naar de Rhoonse Grienden, een wijkwandeling met als thema: bomen, of naar het Kralingse Bos, naar de blindentuin.
En eens per jaar naar de Hortus Botanicus bij de tuinbouwschool tegenover het Rotterdamse Kralingse bos.
Zo in het zonnetje komt dit allemaal in mij naar boven. Wat ben ik blij dat ik in die tijd ben opgegroeid. Jammer dat zoveel is weggesijpeld in de 80’s en 90’s, maar wat mooi dat veel weer wordt herontdekt of opnieuw uitgevonden, op een manier die in dit tijdbeeld past. Want één ding is zeker, van lezen en kennis van de natuur en buiten zijn, wordt een mens al vroeg veel slimmer dan van Wikipedia.
Ja, ik heb in het gezondheidscentrum nog steeds een vaste huisarts! Fijn!
Ik stap in mijn auto en neurie..
Just a perfect day
Feed animals in the zoo
Then later a movie too, and then home
Terreur in Crooswijk
Het is dinsdagochtend 28 augustus 2001 en ik zit net aan de koffie als ik opeens voor de deur auto’s met gierende banden hoor stoppen. Nonchalant kijk ik naar buiten en voor mijn deur ontvouwt zich een schouwspel dat je eigenlijk alleen in films ziet. Grote zwarte en waarschijnlijk gepantserde Audi’s staan dwars op de stoep. Een arrestatieteam neemt posities in en met grote verbazing sla ik alles gade. Al snel is duidelijk dat er wel iets heel ernstigs aan de hand is. Ik zie het Rotterdamse ‘SWAT’ team in vol ornaat. Kogelvrije vesten, helmen, schilden en automatische wapens. Het desbetreffende deel van de Paradijslaan wordt onmiddellijk afgezet en sommige omwonenden die argeloos naar buiten komen, worden gelijk gemaand om hun woning te verlaten. Duidelijk is dat het om een woning recht tegenover mijn huis gaat.
Ik besluit om mijn benedenbuurvrouw te alarmeren. Zij komt bij mij boven en samen zitten we, met een kop koffie, te kijken naar de ontwikkelingen vlak voor onze neus. Heel voorzichtig gaat de speciale eenheid te werk en zelf hebben wij geen enkel idee waar het allemaal om gaat. Natuurlijk proberen wij via Radio Rijnmond en internet te achterhalen hoe of wat, maar we worden niets wijzer.In het bewuste huis is geen enkel teken van leven te bekennen en de eerste uren is er weinig of geen actie. We zien op het dak tegenover ons opeens een paar leden van de speciale eenheid, maar die zijn dan alleen de woning van bovenaf aan het verkennen.
Inmiddels is de toeloop in de Paradijslaan groot, maar het nieuwsgierige publiek wordt op grote afstand gehouden. Zelf zit ik op mijn gemak foto’s te maken en jammer genoeg had ik toen nog geen digitale camera, want dan had ik toch een mooi live-verslag kunnen maken. Het zou uren duren eer er iets zou gebeuren. Een soort robot werd ingezet en werd met de grootste voorzichtigheid voor de deur geplaatst. Een mechanische arm met camera ging via de brievenbus naar binnen. Wij wisten dus echt nog steeds niet wat er daadwerkelijk aan de hand was, maar het ging er nu toch wel steeds grimmiger uitzien.
Wij verhuisden een verdieping lager, want dan hadden wij nog een beter zicht op alles wat voor onze neus zich afspeelde. Het was mooi weer en wij hingen als het ware uit het raam en opeens merkte een agent ons op. Hij attendeerde ons op het feit dat er waarschijnlijk aan de overkant zware explosieven in het pand aanwezig zouden zijn en dat wij voor onze eigen veiligheid toch grote voorzichtigheid moesten betrachten.
Op het moment dat de voordeur, op afstand, met een hydraulische ‘koevoet’ wordt geopend, deinzen wij toch achteruit, want je weet maar nooit. Als de deur is geforceerd, verschijnen een aantal zwaar bewapende leden van de speciale eenheid. Het is aan een Duitse herder om als eerste het bewuste pand te betreden. Snel volgt het speciale arrestatieteam en het duurt dan ook niet lang eer een man naar buiten komt en gelijk wordt geboeid en geblinddoekt. Binnen de kortste keren is deze man afgevoerd en een paar tellen later volgen een vrouw en twee kinderen. Even later wordt nog een jongeman uit het pand gehaald en hij wordt ook gelijk afgevoerd.
Achteraf zouden wij pas daadwerkelijk vernemen wat er allemaal aan de hand was. In pand zou eerder die nacht ruzie zijn ontstaan. De gealarmeerde politie achtervolgde vervolgens een auto. De auto reed in de Jonker Fransstraat tegen een paal en de bestuurder wist te ontkomen. Bij politiebureau Boezembocht werd eerst een wapen gevonden. Toen de explosieven opruimingsdienst een koffer wilde bekijken, ontplofte deze. De expert raakte gewond en raakte zijn onderarm kwijt. De daders zouden uiteindelijk lange gevangenisstraf krijgen.
Tot op de dag van vandaag vraag ik mij nog steeds twee dingen af. De politie gaf onmiddellijk te kennen dat er een uitvoerig buurtonderzoek zou plaatsvinden. Zoals aangegeven woonde ik recht tegenover het desbetreffende pand. Nimmer is bij mij politie aan de deur geweest. Vervolgens verbaasde het mij ook dat leden van de speciale eenheid niet bij mij in huis wilde kijken. Vanuit mijn pand hadden ze een prima zicht op de bewuste woning.
Toch maakte Crooswijk die dag kennis met terreur, want er werd duidelijk verband gelegd met de terreurorganisatie Hezbollah, dat echter door advocaat P. Doedens altijd werd beschouwd als ‘onzin’.
Waarschijnlijk zullen we het allemaal nooit exact te weten komen.
De foto’s zijn door mijzelf gemaakt en exclusief.
De Rotterdammert
“Rotterdammers zijn onvriendelijk” kopte de kranten twee weken terug. Roel Pot en Eveline van Wanrooij zijn het daar NIET mee eens. Rotterdammers zijn gewoon efficiënt. Als je weg vraagt, krijg je die te horen, zonder dat er een woord te veel wordt gezegd. Voor een gezellig praatje heeft de echte Rotterdammert geen tijd, want hij moet vast naar zijn werk. De Rotterdammert heeft juist een briljant gevoel voor humor, relativeert zich suf (Ohjajoh?) en vergadert in de helft van de tijd die andere Nederlanders nodig hebben. Juist een tof volkje, als je het Roel en Eveline vraagt… Licht beledigd gaan de twee heel erg Rotterdammers nu op zoek naar het echte smoel van de echte Rotterdammert. De komende negen maanden gaan zij vorm geven aan deze karakteristieke Nederlanders door middel van een aantal stellingen die je alleen kunt beantwoorden als je Rotterdammert bent. De stellingen zijn van niet-wetenschappelijke aard, maar des te meer ons-kent-ons. Doe je mee? Vind onze pagina’s leuk en laat weten hoe jij als Rotterdammert in elkaar steekt!
Elke week droppen we een stelling en hopen daarmee de Rotterdammert te vinden.
Deze week is de stelling; Voor de echte Rotterdammert begint de zomer als Venezia weer open is.
Als je facebook hebt stem dan hier http://www.facebook.com/pages/Echwelrotterdams/236179736474306
Feyenoord stelt teleur
Beste Feyenoord-vrienden,
Laat ik maar met het meest positieve constatering beginnen. De forse nederlaag van hedenmiddag was enigszins geflatteerd. Maar daarmee houdt het positivisme op. Want de verdediging bleek weer zo lek als een mandje en de aanval schoot nog geen deuk in een pakje boter. We hebben sinds de zomerperiode een flinke veer gelaten, vooral op het middenveld. Feyenoord is er niet in geslaagd het verlies van El Ahmadi en in mindere mate Bakkal afdoende op te vangen. En tot overmaat van ramp komt daardoor Clasie ook minder goed uit de verf. Feyenoord haalt dit seizoen veel meer de puntjes op bij de kleintjes en laat het in de topwedstrijden lelijk liggen. Alleen tegen Ajax thuis werd te nauwer nood een nederlaag voorkomen, maar tegen Vitesse (onverdiend, maar ja), PSV en vanmiddag FC Twente ging het dus hopeloos mis. Er werd in de 180 minuten voetbal tegen dit trio zelfs geen goal gescoord: doelsaldo nul voor en zeven tegen. AZ doet het als weggekwijnde topper nog veel slechter dan ons, maar daar hebben we verder geen boodschap aan. Het gaat ons niet meer naar den vleze. Vorig seizoen haalden we in deze vier wedstrijden (Vitesse, PSV en Twente uit, alsmede Ajax thuis) 9 punten, nu slechts 1 schamel puntje.
Ik heb al eens meer in deze column opgebiecht dat een nederlaag van Feyenoord mij anno 2012 minder raakt dan voorheen het geval was. In mijn storm en drang leeftijd kon ik nog wel eens wakker liggen als ons dierbare Feyenoord weer eens had verzaakt, maar die tijd ligt toch wel ver achter ons. In de loop der tijd raak je eraan gewend dat we ver zijn terug gevallen in de Nederlandse ranking, laat staan internationaal gezien. En juist om dat laatste kan ik de resultaten van Feyenoord tegenwoordig aardig relativeren. Want zelfs nadat we afgelopen seizoen op de tweede plaats finishten slaagden we er niet in om ‘Europees’ te halen. Noch de Champions League, noch de Europa League. Dus hoeven we ons daarop niet blind te staren.
Tijdens mijn militaire dienstplichttijd woonde ik (1969) een wedstrijd tegen FC Twente in het Dieckman Stadion bij. Feyenoord had een dream team met spelers als Israel, Laseroms, Van Hanegem, Hasil, Wim Jansen, Coen Moulijn, Ove Kindvall en Henk Wery. We zouden dat seizoen de Europacup winnen en daarna ook nog de Wereldbeker. In de laatste minuut kwam FC Twente alsnog langszij nadat Kindvall (wie anders dan mijn meest favoriete Feyenoorder aller tijden!) kort voor rust 0-1 had gescoord uit een kopbal. Die kopbal kwam weer voort uit een corner, een kunst die toen nog wel werd verstaan. Maar zelfs als de hele wedstrijd nu alleen nog maar uit corners voor Feyenoord zou bestaan werd er nog niet uit gescoord. Het lijkt werkelijk nergens naar. En tegen het einde van de wedstrijd werd Koetje toegezongen dat hij zijn rotzooi maar moest meenemen. Ook dat was in 1969 wel anders. Het hele stadion sidderde voor het machtige Feyenoord en de 1-1 werd na afloop gevierd alsof de Tukkers de Europacup hadden gewonnen,
maar die palmares hebben de Tubanten nog nimmer in de wacht kunnen slepen. Eens leken zij daar dichtbij nadat de uitwedstrijd van een dubbele UEFA Cup – finale met 0-0 in Moenchen Gladbach werd afgesloten. Maar thuis in het veilig gewaande Dieckman gingen de Tukkers alsnog met 1-5 de bietenbrug op. Dat was toentertijd een hard gelag, maar de tijden zijn veranderd. FC Twente is nu een Nederlandse topploeg en Feyenoord in sportief opzicht een subtopper. Het is niet anders en het einde van dit Jan Salie tijdperk is nog niet nabij. Elke keer als we een paar leuke toppers in huis hebben worden die weer weggekocht en ergo, tegenwoordig ook door een club als FC Twente. Van Hanegem merkte enkele jaren geleden op dat wanneer Feyenoord zijn talenten bij elkaar kon houden vanzelf een zeer kansrijke kampioensploeg zou ontstaan. Maar helaas, het arsenaal aan talenten lijdt ieder jaar weer aan erosie en dus ontstaat er een soort Sisyphus arbeid, waarbij telkens als de piek van de berg bijna is bereikt de rots voor de arme martelaar te zwaar wordt en deze door zijn vermoeide armen glippend jammerlijk weer naar beneden rolt.
Nog even dit. Het is bijna paranormaal zo makkelijk als PSV uit de bekerloting tevoorschijn springt. Alweer een amateur waar wij uit moeten naar Heerenveen. Van de laatste 6 keer dat we Heerenveen sinds het jaar van Cruijff en Gullit (1983-1984) ontmoeten was dat 5 keer Friesland. Diezelfde verhouding geldt voor PSV, die ook 5 van de laatste 6 keren thuis mocht aantreden tegen Feyenoord.
We zullen het ermee moeten doen.
ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart
