Mijn moeder was in verwachting van mij tijdens de koude winter van 1963, een jaar met een Elfstedentocht.
Je kon over de Waterweg rijden met de auto, heb ik gehoord. Nou ik zat lekker warm! En ben pas in het voorjaar om het hoekkie komen kijken.
Ik heb dan ook niks met de winter, van mij mag het sneeuwen en hard vriezen tussen Kerst en Oud & Nieuw en dan moet het weer afgelopen zijn…
Maar goed, winters horen bij het leven.
Op zolder stonden achter de luiken de ijsbloemen op de ramen -er was nog geen dubbel glas en geen haard op de bovenetage.
Met wollen wanten aan een sneeuwpop maken op straat… natte, koude handjes, tintelend bij de kachel…
Maar het ergste was toch wel… schaatsen!!!!
In een veel te dikke jas met gebreide muts met ballen onder je kin geknoopt, maillot waar je in werd gehesen tot je hele ‘onderkant’ pijn deed, wanten aan (een mof was voor de zondagen en tevens onhandig bij het schaatsen) en dan onderbinders aan. Dubbele ijzers met riempjes onder je laarsjes gebonden. Rode riempjes.
En dan.. het ijs op. Op de grote vijver in Het Park. Achter het Noorse Zeemans Kerkje aan de Westzeedijk. Spannend! Voor het eerst op schaatsen!
Vaste lezers weten over mij en Opa Bram, met zijn brede kennis en verhalen. En ik was de spons, die al die informatie opzoog.
Zo had Opa mij wel eens verteld dat snoeken roofvissen zijn, die eendenkuikens verschalken als ze de kans hebben.
Terwijl ik wiebelend op het krakende, glasheldere, ijs stond, zag ik de gestreepte monsters onder mij door glijden.
Eendenkuikens waren er niet in de winter.
Wat…wat als ik door het ijs zakte? Dan zouden ze mij misschien bijten???
Ik wil niet meer…. zei ik tegen mijn moeder. Ik heb het koud.
Ik ben blij dat ik niet beroemd ben geworden… had ik uitgenodigd geworden voor: Sterren dansen op het IJs…
MIJ niet gezien.
Wel heb ik jaren later, in de vroege jaren 80, genoten van het uitzicht op Voorhaven, dichtgevroren en zwierende schaatsers op het ijs. Koek en Zopie tentjes geregeld door de plaatselijke Horeca en lichtjes opgehangen door de studentenvereniging.
Gewoon een ansichtkaart van een eeuw terug in de tijd.
DAT dan weer wel!
