Jazzcafé PIEK

/0 Reacties/in , /door

In het welbekende Scheepvaartkwartier in Rotterdam is de gemeente druk met de herinrichting van de horeca. Prachtige eetcafé’s, lunchrooms, restaurants wisselen de traditionele barren af en het is heerlijk wandelen vanaf het centrum, richting de prachtige Maas, door deze mooie wijk. En aan de Scheepstimmermanslaan, op nummer 3B is sinds kort een nieuw café geopend. Jazzcafé PIEK.

Eigenaresse Piek ter Haar, met een horeca verleden op het mooie Bonaire, opende haar deuren om het publiek de gelegenheid te geven na het werk, of in het weekend een heerlijk biertje te komen drinken of een ander drankje uit haar uitgebreide assortiment. Leuk om te weten dat zij alleen achter de bar staat en dat haar gasten daarom nog ouderwets van een sigaartje of sigaretje kunnen genieten. Iedere eerste dinsdag van de maand trakteert zij haar gasten ook op live muziek. Komende dinsdag 2 oktober zal het Simon Rigter Trio optreden. Je bent van harte uitgenodigd om een kijkje te komen nemen.

Openingtijden:
Ma-Za van 16.00u – 23.00u
Vrij-Za tot 24.00u

uierboord of zoals veel Rotterdammers het noemen; uurbord

/3 Reacties/in , /door

dit keer geen verhaal, maar een mooi streekgerecht.

Een koeienuier, koop deze rauw bij de slager
het ziet er meestal niet erg lekker uit maar dat komt wel als het gereed is. Kook de uierboord in water met een bouillon blokje en wat peper korrels. Laat dit minstens 2 uur per kilo langzaam koken op een plaatje. Laat de gekookte uierbord goed uitlekken en als hij voor de helft is afgekoeld braad hem dan rond om goudbruin of net iets meer. Het braadvet aanlengen met water en laat de uier bord nog minstens een 2 uur sudderen anders is het te droog. Laat hem nadat het uit de pan is gehaald geheel afkoelen en snij voor het serveren in plakken van 2 millimeter of voor de liefhebbers onder ons kan het niet dik genoeg zijn. Ik doe het meestal op brood met wat zout toegevoegd en weer smullen

Kracht van de Stad

/2 Reacties/in , /door

Ik loop wel eens door de stad en voel dan de kracht van Rotterdam. Klinkt gek, immers is onze stad maar een locatie in Zuid Holland en valt er volgens velen niet echt iets te voelen. Misschien ligt het wel aan mij, kan ook natuurlijk. Lees meer

Op Glad IJs

/1 Reactie/in , /door

Mijn moeder was in verwachting van mij tijdens de koude winter van 1963, een jaar met een Elfstedentocht.
Je kon over de Waterweg rijden met de auto, heb ik gehoord. Nou ik zat lekker warm! En ben pas in het voorjaar om het hoekkie komen kijken.
Ik heb dan ook niks met de winter, van mij mag het sneeuwen en hard vriezen tussen Kerst en Oud & Nieuw en dan moet het weer afgelopen zijn…

Maar goed, winters horen bij het leven.

Op zolder stonden achter de luiken de ijsbloemen op de ramen -er was nog geen dubbel glas en geen haard op de bovenetage.

Met wollen wanten aan een sneeuwpop maken op straat… natte, koude handjes, tintelend bij de kachel…

Maar het ergste was toch wel… schaatsen!!!!
In een veel te dikke jas met gebreide muts met ballen onder je kin geknoopt, maillot waar je in werd gehesen tot je hele ‘onderkant’ pijn deed, wanten aan (een mof was voor de zondagen en tevens onhandig bij het schaatsen) en dan onderbinders aan. Dubbele ijzers met riempjes onder je laarsjes gebonden. Rode riempjes.

En dan.. het ijs op. Op de grote vijver in Het Park. Achter het Noorse Zeemans Kerkje aan de Westzeedijk. Spannend! Voor het eerst op schaatsen!

 

Vaste lezers weten over mij en Opa Bram, met zijn brede kennis en verhalen. En ik was de spons, die al die informatie opzoog.
Zo had Opa mij wel eens verteld dat snoeken roofvissen zijn, die eendenkuikens verschalken als  ze de kans hebben.

Terwijl ik wiebelend op het krakende, glasheldere, ijs stond,  zag ik de gestreepte monsters onder mij door glijden.
Eendenkuikens waren er niet in de winter.

Wat…wat als ik door het ijs zakte? Dan zouden ze mij misschien bijten???

Ik wil niet meer…. zei ik tegen mijn moeder. Ik heb het koud.

Ik ben blij dat ik niet beroemd ben geworden… had ik uitgenodigd geworden voor: Sterren dansen op het IJs…

MIJ niet gezien.

Wel heb ik jaren later, in de vroege jaren 80, genoten van het uitzicht op Voorhaven, dichtgevroren en zwierende schaatsers op het ijs. Koek en Zopie tentjes geregeld door de plaatselijke Horeca en lichtjes opgehangen door de studentenvereniging.
Gewoon een ansichtkaart van een eeuw terug in de tijd.

DAT dan weer wel!